بسیجی
02 اردیبهشت 1390 توسط عترت سادات خاموشی
شهید بزرگ آوینی چه زیبا گفت:” من و تو مرده ایم . یادآوران در جست وجوی گمگشته خویش به اردوگاه کرخه میروند . شعرشان اگر چه بس مغموم می نماید ، اما شعر مستی است . آنان را که می خواهند با نظر روانکاوانه در این سرمستان میکده عشق بنگرند هشدار باد که مبادا نشانی از یأس در آنان بجویند . یأس از جنود شیطان است واینان وارسته اند از آن جهانی که در سیطره شیاطین است . کرخه خرابات است واینان خراباتیانند و گریه ، آبی است بر دل های سوخته شان . گریه اوج سرمستی است و اگر امروز روزگار فاش گفتن اسرار است ، بگذار اینان نیز فاش بگریند . امام کو که به تماشای رهروان خویش بنشیند ؟ “
http://ghalebon.parsiblog.com